Ο ανθός της Ρωμιοσύνης εξοντώθηκε στους πολέμους (από το kafeneio blogspot)

Γράφει ο Ευθύλογος
Πάει το ψήλος σου, το χτίσμα σου συντρίμι
Και θα φύγεις κι απ’ το σάπιο το κορμί,
ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα
Όσο να σε λυπηθείτης αγάπης ο θεός,
και να ξημερώσει μιαν αυγή,
και να σε καλέσει ο λυτρωμός
Και μη έχοντας πιο κάτου
άλλο σκαλίνα κατρακυλήσεις
πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα,
για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
Θα αισθανθείς να σου φυτρώσουν,
ω χαρά!τα φτεράτα φτερά
τα πρωτινά σου τα μεγάλα!
Κωστής Παλαμάς(Ο Δωδεκάλογος του γύφτου. Απόσπασμα από τον προφητικό)

Σε δυο πράγματα ξεχωρίζουν οι Μεγάλοι του Πνεύματος και της Τέχνης.Το πρώτο είναι ότι «πιάνουν» όχι μόνο τα μηνύματα του καιρού τους αλλά και τα μελλούμενα.Το δεύτερο, ότι είναι πάντα επίκαιροι.Ο Προφητικός του Παλαμά είναι από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
Σήμερα δυστυχώς οι ελάχιστοι εναπομείναντες πραγματικοί άνθρωποι του Πνεύματος και της Τέχνης, σιωπούν[1] στριμωγμένοι στη γωνία και τρομαγμένοι θαρρείς από κάποιο φάντασμα που πλανιέται πάνω από το κεφάλι τους. Το φάντασμα της χυδαιότητας!
Οι υπόλοιποι απλά έχουν μπερδέψει την Τέχνη με την κακογουστιά.Όσο για το πνεύμα, αρκεί το . . . οινόπνευμα.
Από χρόνια, στην χώρα που ευδοκιμεί η άμπελος, για να θεωρείσαι «διανοούμενος» αρκεί να περιφέρεσαι στους κοσμικούς κύκλους και στις διάφορες «πολιτιστικές εκδηλώσεις» με ένα scotch on the rocks στο χέρι.
Μοιραία λοιπόν όλοι οι χώροι έχουν αλωθεί από ανθρώπους χωρίς γνώση, χωρίς παιδεία, χωρίς κουλτούρα, χωρίς ήθος και το πιο θλιβερό, χωρίς κομψότητα και στυλ.
Για τούτο δεν αρκούνται μόνο στο μεγάλο φαγοπότι. Ρεύονται και μπροστά στα μούτρα μας!Και πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν είναι απλά πολιτικό.Έτσι δεν πρόκειται να λυθεί με . . . αλλαγή φρουράς.
Με μια τέτοια αλλαγή, απλά τα ζωντανά του σήμερα θα αντικατασταθούν με τα ζωντανά του χτες. Δεν τα έχουμε ξαναφάει στη μάπα;Τι να τους πρωτοθυμηθώ!Την άγνοια; Την έπαρση; Το θράσος; Την ηλιθιότητα; Την ασχετοσύνη; Την αυθαιρεσία; Ή τον ήχο από τις μασέλες τους;
Και το κακό μεγάλωνε όσο η ιεραρχία κατέβαινε. Ίσως γιατί κατέβαινε και η νοημοσύνη!
Ειδικά σε δοτές θέσεις, σε θέσεις εγκαθέτων, η κατάσταση ήταν αφόρητη.Όποιος βλάξ αφισοκολλητής τους περίσσευε τον έκαναν διευθυντή.
Αυτή τη βρωμιά της αναρρίχησης των ηλιθίων δεν μπόρεσε να ξεκαθαρίσει από το ΠΑΣΟΚ ο Σημίτης και έχασε το λογαριασμό από ένα σημείο και πέρα.
Τα ίδια και σήμερα! Μόνο στο . . . πιο γρήγορο κάπως.
Η διαρκής επανάληψη είναι κουραστική και εκνευριστική (για τους ευφυείς)Λένε ότι ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ γιατί του διηγήθηκε 3 φορές το ίδιο ανέκδοτο.
Εμείς πόσες φορές βλέπουμε το ίδιο έργο; Μήπως αυτό μας αξίζει;
Έγραψα πιο πάνω ότι το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό.
Φίλοι το πρόβλημα είναι . . . βιολογικό.
Η κατάντια της Ελλάδας είναι ερμηνεύσιμη για όποιον έχει το θάρρος να δει κατάματα την πραγματικότητα.Ας υποθέσουμε ότι χωρίζουμε τους ανθρώπους μιας κοινωνίας σε δυο ομάδες, Α και Β.
Στην ομάδα Α τοποθετούμε τους ιδεολόγους, τους πατριώτες, τους γενναίους, τους αλτρουιστές, τους αξιοπρεπείς, τους τίμιους και γενικά τους ανθρώπους με αξίες.
Στην ομάδα Β τοποθετούμε τους δειλούς, τους συμβιβασμένους, τους μαυραγορίτες, τους προδότες, τους γλύφτες, τους κλέφτες και γενικά τους ανθρώπους χωρίς ηθικές αξίες.
Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβουμε ότι σε περίπτωση πολέμου, η ομάδα Α θα έχει πολλαπλάσιες απώλειες από την ομάδα Β.
Η Ελλάδα μέσα στον 20ο αιώνα έζησε πέντε (5) πολέμους! (Δυο Βαλκανικοί, δυο παγκόσμιοι και ένας Εμφύλιος. Για να μη βάλουμε και τους προηγούμενους). [2]Καταλαβαίνετε πόσοι αξιόλογοι άνθρωποι χάθηκαν και τι ανάξια πλάσματα επιβίωσαν!Ο ανθός της Ρωμιοσύνης εξοντώθηκε.!!
Η χειρότερη συνέπεια κάθε πολέμου - εξαιρούνται οι νέοι «έξυπνοι πόλεμοι» - είναι ότι κατά κανόνα σκοτώνονται οι λεβέντες και οι ήρωες και ζουν τα σαπρόφυτα. Κάποιες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Από αυτούς που επιβίωσαν προέκυψε η μεταπολεμική κοινωνία και η μεταπολεμική εξουσία – κάθε μορφής εξουσία - στην Ελλάδα. [3]
Και απόγονοι αυτών που επιβίωσαν είμαστε εμείς και αυτοί που μας εξουσιάζουν.Να μας χαιρόμαστε!!Βέβαια δεν ισχύει για όλους αλλά αρκεί μια «κρίσιμη μάζα» για να κάνει τη ζημιά..Και λίγο σκατό να βάλουμε στην πίττα, σκατόπιττα γίνεται και δεν τρώγεται.
Για σκεφτείτε λίγο. . .Με τι αρετές θα μεγαλώσει ο γλύφτης τα παιδιά του;Τι αξίες θα τους μεταδώσει ο μαυραγορίτης;
Τι γονίδια θα μεταβιβάσει ο δειλός στους απογόνους του;Τι ήθος να κληροδοτήσει ο κλέφτης;Γιατί ο ασυνείδητος πολίτης να ψηφίσει ευσυνείδητο πολιτικό; Και πάει λέγοντας.Μοιραία οι πολιτικοί με ήθος εξαφανίζονται μέσα στη γενικότερη σαβούρα.Γιατί να με εκπλήσσει η κατάντια και η διαφθορά;Ναι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Αλλά κεφάλι στα δημοκρατικά καθεστώτα είναι ο λαός! (έστω και στις μελαγχολικές δημοκρατίες)Όχι οι καραγκιόζηδες της πολιτικής σκηνής!
Τούτος ο τόπος και τούτος ο λαός θα ξαναβρεί το δρόμο του, αλλά χρειάζονται κάποιες γενιές για να στρώσει πάλι η ράτσα!Τότε θα ξαναφυτρώσουν τα φτερά τα πρωτινά μας τα μεγάλα.Μέχρι τότε έτσι θα πορευόμαστε.
* * * * * * * * * * * * * * *
[1] Μάταια ο Σαρτρ φωνάζει από τον τάφο του: « Ο διανοούμενος έχει χρέος να φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν»[2] Δεν φαντάζομαι να είχε άλλος λαός αναλογικά τόσες απώλειες.
[3] Και κατά . . . σύμπτωση οι άνθρωποι της εξουσίας τα καταφέρνουν και ζουν σχεδόν όλοι!! Και της πολιτικής εξουσίας και της οικονομικής. Τους πρώτους τους θέλουμε για να μας κυβερνήσουν και τους δεύτερους τους χρειαζόμαστε για να κάνουν τις επενδύσεις . . . μετά τον πόλεμο!Αλλού είναι το φτηνό αίμα!
Ευθύλογος
Το πρωτότυπο αρχικό κείμενο εδώ.