Καπετάνιοι και αξιωματικοί στο βυθιζόμενο σκάφος

Καπετάνιοι και αξιωματικοί στο βυθιζόμενο σκάφος
Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗ Κυριακή 29 Μαρτίου 2009
Ηλθε δυστυχώς ο καιρός που η πολιτική κρίση συνάντησε την οικονομική και τα αποκαλυπτήρια τελειωμό δεν έχουν.

Τα ελλείμματα ανεδείχθησαν, τα χρέη φανερώθηκαν, οι επιδόσεις φάνηκαν, οι ανεπάρκειες φωτίσθηκαν, ξέμειναν τα πρόσωπα της πολιτικής χωρίς φτιασιδώματα και λαμπερά ενδύματα να πιάνουν όσο και το μπόι τους.

Εκείνα τα εντυπωσιοθηρικά περί διαρκούς και αδιατάρακτης ανάπτυξης, που προέβλεπε το πενταετές πλάνο του κ. Αλογοσκούφη σκόρπισαν στη θύελλα της κρίσης, απεδείχθησαν λόγια του αέρα, χωρίς βάσεις και υποστυλώματα.

Ο άλλοτε δοξασμένος «τσάρος» της οικονομίας ξοδεύτηκε στις πολλές στροφές για να χαθεί όπως οι προβλέψεις, οι θεωρίες και οι πολιτικές του, που τώρα βασανίζουν τον φίλο και υφιστάμενό του Γιάννη Παπαθανασίου, που τρέχει και δεν φθάνει.

Ολα εκείνα περί «ήπιας προσαρμογής» απεδείχθησαν λειψά και απολύτως προβληματικά, τίποτε πια δεν θυμίζει το θεωρούμενο έπος της δημοσιονομικής απογραφής και της παρεπόμενης δημοσιονομικής εξυγίανσης, που υποτίθεται ότι θα μας απελευθέρωνε από τη «δημιουργική λογιστική» και την «ανυποληψία» των κυβερνήσεων του κ. Σημίτη.

Τα χρόνια έδειξαν και η κρίση βεβαίωσε ότι όλα αυτά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά εφεύρημα προπαγάνδας, για τους εύπιστους και τους αδαείς. Για να καταδειχθεί ότι στα χρόνια της πολυθρύλητης «πολιτικής αλλαγής» δεν υπήρξε έπος δημοσιονομικής εξυγίανσης, παρά μόνο προπαγάνδας. Το οποίο χάθηκε μαζί με τον εμπνευστή του στα γλιστερά νερά της λίμνης Βιστωνίδας.

Τώρα φαίνεται το εύρος του νεοδημοκρατικού προπαγανδιστικού μηχανισμού και η διεισδυτικότητά του. Η αποπομπή Ρουσόπουλου και η επελθούσα ακινητοποίηση του επικοινωνιακού μηχανισμού φανέρωσαν το μέγεθος και την επίδρασή του στα πράγματα.

Με την κρίση να αποδιοργανώνει την οικονομία και την προπαγάνδα να απουσιάζει, η διακυβέρνηση έδειξε την ανεπάρκειά της, φανέρωσε το πραγματικό πρόσωπό της.

Αλλά δεν ήταν τα μόνα θύματα της κρίσης. Το κράτος έδειξε τα όριά του. Η «επανίδρυση» που επαγγέλθηκε ο κ. Καραμανλής και ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο κ. Πρ. Παυλόπουλος απεδείχθη φούσκα, σαν τις πολλές που έσκασαν τούτο τον καιρό. Το δήθεν επανιδρυθέν κράτος έδωσε δείγματα γραφής στις πυρκαϊές του 2007, δοκιμάστηκε μαζί με την Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβριο και τώρα βυθίζεται στην έκρηξη της εγκληματικότητας, την οποία δεν δύναται να τιθασεύσει, ούτε καν να παρακολουθήσει.

Ο άλλοτε λαλίστατος υπερυπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης έχει πλέον σιγήσει, δεν έχει τι να πει και τι να υποστηρίξει.

Για να μη μιλήσουμε για το έπος της Υγείας, όπου ασκείται ο αυθεντικότερος των εκπροσώπων της φλύαρης πολιτικής τάξης. Εκεί τα χρέη και τα ελλείμματα δεν έχουν τέλος καθώς στην εποχή του κ. Αβραμόπουλου το ιδιωτικό εισχώρησε στο δημόσιο όσο ποτέ άλλοτε και η κατευθυνόμενη συνταγογράφηση γνώρισε ημέρες μοναδικής δόξας.

Στον κρίσιμο τομέα της Ενέργειας η ΔΕΗ κατέχει τα πρωτεία. Εκεί το νεοδημοκρατικό έπος δεν έχει προηγούμενο. Χρειάστηκε πολύς κόπος και ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια για να περιπέσει η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας σε ζημιές και τώρα να ζητιανεύει αυξήσεις τιμολογίων μήπως και δει άσπρη ημέρα.

Οσο για τα δημόσια έργα ο Σαρακατσάνος εκμεταλλεύθηκε τη συγκυρία των Ολυμπιακών Αγώνων και ήταν ίσως ο μόνος που αντιστάθηκε τους πρώτους μήνες στην πίεση των «συνεταίρων» της νέας εξουσίας, αποφεύγοντας έτσι τις κακοτοπιές. Τουλάχιστον επί των ημερών του έγιναν και πέντε δρόμοι, η Εγνατία τείνει να ολοκληρωθεί, στον Μαλιακό δεν σκοτώνονται όπως πριν και άρχισαν να «τρέχουν» νέοι δρόμοι στην Πελοπόννησο και στην Κεντρική Ελλάδα. Από αυτά τα έργα αντλεί ισχύ και παζαρεύει το μέλλον της παράταξης με την Ντόρα, η οποία παρά τις οικογενειακές παραδόσεις και τις προικοδοτημένες διεθνείς επαφές δεν έχει και πολλά να επιδείξει στην εξωτερική πολιτική.

Με τους Αμερικανούς ψυχρά τα πράγματα, οι Γερμανοί μάς κυνηγούν, οι Ρώσοι είναι καχύποπτοι, οι Τούρκοι αλωνίζουν στο Αιγαίο και στη Θράκη και οι Σκοπιανοί ετοιμάζονται για την επόμενη φάση καθώς μας βρίσκουν μπόσικους και μπουνταλάδες. Για τη ζώνη της Παιδείας δεν χρειάζονται λόγια, προκειμένου να καταδειχθεί η υποχώρηση, όπως δεν υπάρχουν περιγραφές για τη θέση της κοινωνικής ασφάλισης και την οικονομική κατάσταση των πολύπαθων ασφαλιστικών ταμείων. Οι υπόλοιποι τομείς δεν χρειάζονται πολλές αναφορές. Η εργασία δεν έχει ξαναδεί τέτοιες ημέρες απαξίας, οι μεταφορές υγιαίνουν όπως τα υπερχρέη του ΟΣΕ βεβαιώνουν, η ακτοπλοΐα έχει πέσει σε άρπαγες, η γεωργία σταθερά φθίνει χωρίς κανείς να νοιάζεται, η Δικαιοσύνη καθοδηγείται από την κομματική οργάνωση των δικαστών και η εθνική άμυνα μάλλον έχει περιπέσει σε χειμερία νάρκη. Βολεύθηκαν οι στρατηγοί σε καιρούς ειρηνικούς, ο Μεϊμαράκης δεν πολυασχολείται με το αντικείμενο, οι παραγγελίες και αυτές έχουν μπερδευτεί ελλείψει πόρων, ας ελπίσουμε να μη γίνει κανένα μεγάλο κακό και φανεί κατά τρόπο τραγικό το κενό. Με αυτά και με τούτα ο μεγάλος τιμονιέρης κατάλαβε πως τελειώνουν τα ψέματα. Το σκάφος μπάζει, το πέλαγος είναι φουρτουνιασμένο, βοήθειες δεν φαίνονται στον ορίζοντα και μαζί οι αξιωματικοί σκοτώνονται. Γνωρίζει πως δεν έχει τύχη. Πάλι καλά που δήλωσε κουρασμένος. Θα μπορούσε να είχε ήδη πηδήξει από το σκάφος.