Τα δραματικά γεγονότα που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τον αναίτιο φόνο ενός δεκαπεντάχρονου μαθητή από σφαίρα αστυνομικού, αποτελούν την επιβεβαίωση της ανυπαρξίας μιας κυβέρνησης που υποσχέθηκε να «επανιδρύσει το κράτος» και το διέλυσε και το προοίμιο μιας γενικευμένης κοινωνικής έκρηξης που επέρχεται από τη συσσώρευση αδιεξόδων. Κομματισμός, αναξιοκρατία, διαφθορά και ατιμωρησία έχουν οδηγήσει τη χώρα σε τριπλή χρεοκοπία: οικονομική, πολιτική και ηθική. Ο φόνος ενός συμμαθητή τους ήταν η θρυαλλίδα που προκάλεσε την εξέγερση μιας γενιάς, που το παρόν την αγανακτεί και το μέλλον την τρομάζει.
Αναφέρομαι στο αυθόρμητο ξέσπασμα της οργής χιλιάδων μαθητών, σε ολόκληρη τη χώρα, που ξεχύθηκαν στους δρόμους, μόλις έγινε γνωστό το τραγικό γεγονός. Αυτή ήταν η αυθόρμητη, υγιής και ελπιδοφόρα -παρά τις όποιες ακρότητες- εξέγερση των νέων, όλων των κοινωνικών στρωμάτων, δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων, με τη συμπαράσταση πολλών γονιών. Πρόκειται για αντίδραση λυτρωτική και διεκδικητική. Οι νέοι εξεγείρονται για τα φαινόμενα σήψης και διαφθοράς που τους πνίγουν. Διεκδικούν το μέλλον και όχι το ζόφο που τους προετοιμάζουν πολιτικές ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων.
Δεν αναφέρομαι στις βιαιότητες, τις λεηλασίες, τις καταστροφές και τους εμπρησμούς που ακολούθησαν τη νύχτα με πρόσχημα το χαμό του μαθητή. Στόχος των δυνάμεων που τα προκάλεσαν δεν ήταν η διεκδίκηση μιας καλύτερης κοινωνίας, αλλά η εκδίκηση και η κατεδάφιση της υπάρχουσας.
Στον πυρήνα της γενικευμένης κρίσης συμπεριλαμβάνεται η χρεοκοπία της δημόσιας εκπαίδευσης. Ομως η σημερινή εξέγερση των νέων έχει βαθύτερα κοινωνικά αίτια και ευρύτερες διαστάσεις από τις κινητοποιήσεις στο χώρο της παιδείας, που βιώνουμε τα τελευταία είκοσι χρόνια. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα συνθλίβεται ανάμεσα στη διαπιστωμένη ανάγκη για βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις και στη λυσσαλέα αντίσταση στις αλλαγές.
Ιδιοτελή συντεχνιακά συμφέροντα αγωνίζονται να μην διαταραχθεί το τέλμα, μέσα στο οποίο έχουν «βολευτεί». Το κομματικό σύστημα έχει μετατρέψει τα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια σε χώρο κομματικού ανταγωνισμού και άθλιας συναλλαγής. Οι καταλήψεις και οι κινητοποιήσεις, κατά κανόνα, αποφασίζονται και καθοδηγούνται από τα κόμματα και τις προσκείμενες σ' αυτά συνδικαλιστικές οργανώσεις και νεολαίες.
Οποιος υπουργός Παιδείας τόλμησε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά ηττήθηκε, καταβάλλοντας υψηλό προσωπικό τίμημα.
Πραγματικοί όμως ηττημένοι είναι η δημόσια εκπαίδευση, η νεολαία και ολόκληρη η κοινωνία που πορεύεται σε ένα μέλλον που έχει ναρκοθετηθεί από την εκπαιδευτική υστέρηση και την έλλειψη οραμάτων και προτύπων. Η φωτιά που άναψε δεν πρόκειται να σβήσει με δακρύβρεκτες συγνώμες, επικοινωνιακά τεχνάσματα και αναμασημένες υποσχέσεις, που κανείς δεν πιστεύει ότι θα τηρηθούν. Είναι ώρα για μεγάλες και δύσκολες αποφάσεις. Είναι ώρα για ανασυγκρότηση και εξυγίανση του πολιτικού μας συστήματος που καταρρέει ανυποψίαστο στην αναξιοπιστία και την ανεπάρκεια, τη σήψη και τη διαφθορά.
Είναι ώρα για μια νέα Μεταπολίτευση.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου