Οταν το «σύστημα» γίνεται απόστημα…
Toυ Σταμου Zουλα
Tελικά, η υπόθεση του κ. Τέλη Παυλίδη αποδεικνύει ότι πολιτική συναίνεση υπάρχει, λειτουργώντας υποδειγματικά, ακατάπαυστα και αποδοτικότατα. Οχι για τον τόπο, αλλά για τα δύο μεγάλα κόμματα. Πρόκειται για τη συναίνεση του παρασκηνίου, της αδιαφάνειας και της ανομολόγητης συναποδοχής ενός σάπιου συστήματος. Εκείνου που προ 5ετίας ο κ. Κ. Καραμανλής αποκάλεσε «σύστημα ΠΑΣΟΚ», το οποίο όχι μόνον δεν καταλύθηκε από τη Ν. Δ., αλλά υιοθετήθηκε απόλυτα, ώστε να το παραλάβει αλώβητο και άτρωτο ο διάδοχός της στην εξουσία. Αλήθεια, γιατί οι πολιτικοί μας ταγοί πασχίζουν να εστιάσουν το ενδιαφέρον του Ελληνα πολίτη στο αν ο κ. Παυλίδης ή οι παρατρεχάμενοί του δωροδοκήθηκαν από τον κ. Φ. Μανούση με 100.000 ευρώ; Διότι προφανώς σε αυτό αποβλέπει το σόου των ανακριτικών επιτροπών της Βουλής, συνδυαζόμενο με το θρίλερ των αιφνιδίων εκλογών.
Αντί οι 13 βουλευτές της… προκαταρκτικής επιτροπής να διυλίζουν τον κώνωπα των 100.000 ευρώ, θα ’πρεπε να έλθει στην ολομέλεια της Βουλής το πελώριο σκάνδαλο των επιδοτήσεων των άγονων γραμμών, που διαρκεί και γιγαντώνεται τουλάχιστον επί μία 30ετία. Στο διάστημα αυτό τα ποσά που έχουν διατεθεί, ασύδοτα και ανεξέλεγκτα, είναι ιλιγγιώδη. (Μόνο για το 2009 το ποσό της επιδοτήσεως θα φθάσει τα 90 εκατ. ευρώ). Σε μια τέτοια συζήτηση δεν θα χρειάζονταν καταγγελίες, μαρτυρίες, απολογίες. Υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία και αδιαμφισβήτητα γεγονότα, που αποδεικνύουν το μέγα σκάνδαλο, το οποίο διαπράττεται διαχρονικά, με την εναλλακτική (και συμψηφιστική) συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων· πρωτίστως δε με την επαχθέστατη επιβάρυνση του ελληνικού λαού.
Αλλά ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα θα τολμούσε να φέρει το θέμα αυτό στην ολομέλεια της Βουλής; Εκείνο που ανομολόγητα, αλλά από κοινού επιδίωξαν είναι να μας δείξουν το δέντρο για να κρύψουν το δάσος. Το δάσος, όμως, είναι εξόχως ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό. Στο εσωτερικό του, μεταξύ άλλων, φωλιάζει κι ένα σπάνιο είδος κομματοειδών, που μεταλλάχθηκαν σε «πλοιοκτήτες». Τα εισαγωγικά οφείλονται στο γεγονός ότι πολλές φορές το κομματοειδές πρώτα εξασφάλιζε την επιδότηση για κάποια άγονη γραμμή και μετά αγόραζε πλοίο. Συνήθως δε το πλεούμενο ήταν «παλαίμαχο», δηλαδή, κατά τη ναυτική ορολογία, σαπάκι. Αίφνης –και για συγκεκριμένη περίπτωση– ο δήμαρχος Τήλου κατήγγειλε με επιστολή του στον πρωθυπουργό πως από τη μια πλευρά το υπερβολικό ύψος της επιδοτήσεως και από την άλλη η ευτελής τιμή του σκάφους συνέτειναν ώστε ο «πλοιοκτήτης» να κάνει απόσβεση του πλοίου, αποκομίζοντας και σημαντικά κέρδη, μέσα στους πρώτους 12 μήνες των… άγονων δρομολογίων του!
Αλήθεια, ποιες ανεκτίμητες υπηρεσίες μπορεί να προσέφεραν αυτά τα πράσινα ή τα μπλε κομματοειδή στους εκάστοτε πολιτικούς τους πάτρωνες, ώστε να τύχουν τέτοιας πλουσιοπάροχης ανταμοιβής; Περισσότερο εύλογο είναι να συμπεράνει κανείς ότι σ’ αυτό το οργιώδες φαγοπότι οι ομοτράπεζοι είναι πολλοί και «ομότιμοι», ώστε να μη διακρίνονται οικοδεσπότες και καλεσμένοι. Οτι σε κάθε περίπτωση οι συνδαιτυμόνες είναι ομόφρονες, μπιστικοί και αλληλέγγυοι. Οτι, τέλος, είναι τα ομοειδή προϊόντα, που παράγει επί τρεις 10ετίες ένα «σύστημα», το οποίο έχει πλέον εξελιχθεί σε απόστημα.
(από την Καθημερινή 12 Απρ. 2009)
Aνεμοδεικτης
Αγονη πολιτεία άγονες γραμμές
Tου Θανου Oικονομοπουλου
Οι τυπικοί «τίτλοι», οι λέξεις που επιλέγονται για να σημάνουν κάτι, σχεδόν πάντα αποκαλύπτουν αυτό που κρύβεται πίσω τους. Τη σωστή πολιτική, τον τρόπο που οι υπεύθυνοι ηγέτες αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της καθημερινότητας, τη διάθεση ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης, τη σοβαρότητα και τον πολιτισμό μιας πολιτείας με λίγα λόγια... Στις σκανδιναβικές και γενικότερα στις βορειοευρωπαϊκές παραθαλάσσιες χώρες, τα από το κράτος επιδοτούμενα δρομολόγια προς δυσπρόσιτα και απομακρυσμένα νησιά «χαμηλής κίνησης», τα αποκαλούν «γραμμές ζωής» και «γραμμές ανάπτυξης»! Εδώ σ’ εμάς, τη χώρα με την πιο ιστορική ναυτική παράδοση, τη χώρα με τα χιλιάδες νησιά (από τα οποία 150 κατοικούμενα!) και τις ατέλειωτες ακτές, αυτές τις γραμμές ζωής και ανάπτυξης τις ονομάζουμε... «άγονες γραμμές»! Και τις διαχειριζόμαστε ανάλογα...
«Αγονες», για τους κατοίκους των τόσων διάσπαρτων νησιών, που πασχίζουν να μείνουν στον τόπο τους και να τον ζωογονήσουν, αλλά και για τους τουρίστες που τα επισκέπτονται, και είναι και αυτοί πολύτιμοι ζωοδότες τους! Αγονες γι’ αυτούς και για την αντίληψη (και την πολιτική που εφαρμόζει...) της πολιτείας, πλην... γονιμότατες για τους επιτήδειους ακτοπλόους, συχνότατα προϊόντα του... κομματικού σωλήνα, όπως έχει φανεί τα τελευταία χρόνια και πανηγυρικά αποδείχθηκε και στη Βουλή, με αφορμή την περιβόητη «υπόθεση Παυλίδη».
Με «σαπάκια» (από αρμόδια χείλη η... «αποκάλυψη»!) εξυπηρετούνται αυτές οι γραμμές. Οποία... τιμή και σεβασμός για τους κατοίκους των νησιών, αλλά και τις εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες που επιλέγουν τα ελληνικά νησιά για τις διακοπές, από μια χώρα που γνωρίζει πως ο τουρισμός είναι η υπ’ αριθμόν 1 βαριά της βιομηχανία! Με σαπάκια, που το καλοκαίρι «μένουν» κάθε τρεις και λίγο καταταλαιπωρώντας τους επιβάτες τους και τον χειμώνα τις περισσότερες φορές δεν εκτελούν τα δρομολόγιά τους λόγω «βλάβης» (πραγματικής ή προσχηματικής...), αφήνοντας πολλά νησιά χωρίς σύνδεση, χωρίς τρόφιμα, χωρίς φάρμακα...
Οι κρατικές επιδοτήσεις των δρομολογίων (η συχνότητά τους προσδιορίζεται δεσμευτικά στις συμβάσεις που υπογράφονται μετά τον διαγωνισμό) καλύπτουν πλήρως το κόστος τους και φυσικά αφήνουν και περιθώριο κέρδους. Τα δρομολόγια πρέπει να εκτελούνται ακόμη και όταν δεν έχουν ούτε έναν επιβάτη – αυτό το νόημα έχει η επιδότηση. Τα εισιτήρια που θα κοπούν (πολλά την καλοκαιρινή περίοδο, λίγα τη χειμωνιάτικη) είναι το επιπλέον κέρδος του πλοιοκτήτη. Και... «κατά τύχη» οι δηλούμενες βλάβες των πλοίων εξαιτίας των οποίων μένουν απομονωμένα πολλά νησιά, αυξάνονται κατακόρυφα τους χειμωνιάτικους μήνες της μειωμένης αισθητικά επιβατικής κίνησης! Οι συνεχείς, τα τελευταία χρόνια, διαμαρτυρίες τοπικών αρχών και κατοίκων των νησιών, συχνά δυναμικές, δεν φαίνεται να προβληματίζουν σοβαρά κανέναν «αρμόδιο»...
Διαγωνισμοί διάτρητοι, με φωτογραφικές διατάξεις που «δείχνουν» πως στην πραγματικότητα έχει γίνει προεπιλογή αυτού που θα τους κερδίσει. Συγκεκριμένες οι επίσημες καταγγελίες που είχαν ως αποτέλεσμα (και αφού μεσολάβησε και η αποκάλυψη της υπόθεσης Μανούση - Παυλίδη...) δύο διαγωνισμοί πέρυσι να κηρυχθούν άγονοι και να επαναληφθούν – και με το «παράδοξο» μεταξύ πρώτης και δεύτερης προκήρυξης (Μάιος - Σεπτέμβριος 2008) οι επιδοτήσεις να εμφανίσουν αύξηση... 60%!
Επιδοτούμενες υπηρεσίες
Και όμως: παρά την... απογείωση των επιδοτήσεων (40 εκατ. ευρώ το 2004, 100 εκατ. ευρώ το 2009!), δεν σημειώθηκε η παραμικρή βελτίωση των παρεχομένων από αυτές υπηρεσιών, ούτε ως προς την κανονικότητα της εκτέλεσης των δρομολογίων, ούτε ως προς την ανανέωση του ακτοπλοϊκού στόλου για τις συγκεκριμένες γραμμές, ούτε ως προς την τιμολογιακή πολιτική των ναύλων που ακολουθούν οι εφοπλιστές. Στην Ευρώπη, τείνει να γίνει γενικής εφαρμογής η αρχή του «μεταφορικού ισοδύναμου», δηλαδή για ίδιες χιλιομετρικές αποστάσεις να υπάρχει το ίδιο εισιτήριο ανά επιβάτη και για τις χερσαίες και για τις θαλάσσιες μεταφορές – εδώ στη «νησιωτική Ελλάδα» δεν θα άξιζε να επιχειρηθεί, τουλάχιστον αν όχι το «ισοδύναμο», το «ανάλογο»;
Αδιαφανείς διαγωνισμοί και «τερτίπια» για τις επιδοτούμενες γραμμές, με αποτέλεσμα όλα τα τελευταία χρόνια να τις «εξασφαλίζουν» εφοπλιστές... κομματικού DNA, τα περισσότερα (και πάντως αυτά που εκτελούν τις «άγονες») πλοία των οποίων μετά δυσκολίας εξασφαλίζουν την έγκριση νηογνώμονα! «Επιδημία» επικαλούμενων «βλαβών» τούς μη «ενδιαφέροντος» από επιβατικής άποψης χειμωνιάτικους μήνες, με αμφιλεγόμενους ελέγχους διαπίστωσης του βάσιμου ή όχι της επίκλησης βλάβης. Και στο «κάδρο», θα πρέπει να μπουν και τα σε μεγάλο βαθμό (και παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει) προβληματικά λιμάνια των νησιών, που και τα ακτοπλοϊκά σκάφη ταλαιπωρούν με τους συνεχείς και «κλειστούς» ελιγμούς που επιχειρούν εισπλέοντας και αποπλέοντας, αλλά και καθιστούν, τον χειμώνα, λόγω «καιρού» την πρόσβαση...
Ωραίο... μήνυμα εκπέμπουμε ως σύγχρονη πολιτεία, και στους νησιώτες μας που τους υποχρεώνουμε να ζουν... μισό χρόνο κάθε χρόνο, και στους τουρίστες (που πασχίζουμε να προσελκύσουμε!) που στη μεγάλη τους πλειοψηφία έρχονται «για τα ελληνικά νησιά»! Αγονη πολιτεία, άγονες γραμμές..
Toυ Σταμου Zουλα
Tελικά, η υπόθεση του κ. Τέλη Παυλίδη αποδεικνύει ότι πολιτική συναίνεση υπάρχει, λειτουργώντας υποδειγματικά, ακατάπαυστα και αποδοτικότατα. Οχι για τον τόπο, αλλά για τα δύο μεγάλα κόμματα. Πρόκειται για τη συναίνεση του παρασκηνίου, της αδιαφάνειας και της ανομολόγητης συναποδοχής ενός σάπιου συστήματος. Εκείνου που προ 5ετίας ο κ. Κ. Καραμανλής αποκάλεσε «σύστημα ΠΑΣΟΚ», το οποίο όχι μόνον δεν καταλύθηκε από τη Ν. Δ., αλλά υιοθετήθηκε απόλυτα, ώστε να το παραλάβει αλώβητο και άτρωτο ο διάδοχός της στην εξουσία. Αλήθεια, γιατί οι πολιτικοί μας ταγοί πασχίζουν να εστιάσουν το ενδιαφέρον του Ελληνα πολίτη στο αν ο κ. Παυλίδης ή οι παρατρεχάμενοί του δωροδοκήθηκαν από τον κ. Φ. Μανούση με 100.000 ευρώ; Διότι προφανώς σε αυτό αποβλέπει το σόου των ανακριτικών επιτροπών της Βουλής, συνδυαζόμενο με το θρίλερ των αιφνιδίων εκλογών.
Αντί οι 13 βουλευτές της… προκαταρκτικής επιτροπής να διυλίζουν τον κώνωπα των 100.000 ευρώ, θα ’πρεπε να έλθει στην ολομέλεια της Βουλής το πελώριο σκάνδαλο των επιδοτήσεων των άγονων γραμμών, που διαρκεί και γιγαντώνεται τουλάχιστον επί μία 30ετία. Στο διάστημα αυτό τα ποσά που έχουν διατεθεί, ασύδοτα και ανεξέλεγκτα, είναι ιλιγγιώδη. (Μόνο για το 2009 το ποσό της επιδοτήσεως θα φθάσει τα 90 εκατ. ευρώ). Σε μια τέτοια συζήτηση δεν θα χρειάζονταν καταγγελίες, μαρτυρίες, απολογίες. Υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία και αδιαμφισβήτητα γεγονότα, που αποδεικνύουν το μέγα σκάνδαλο, το οποίο διαπράττεται διαχρονικά, με την εναλλακτική (και συμψηφιστική) συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων· πρωτίστως δε με την επαχθέστατη επιβάρυνση του ελληνικού λαού.
Αλλά ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα θα τολμούσε να φέρει το θέμα αυτό στην ολομέλεια της Βουλής; Εκείνο που ανομολόγητα, αλλά από κοινού επιδίωξαν είναι να μας δείξουν το δέντρο για να κρύψουν το δάσος. Το δάσος, όμως, είναι εξόχως ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό. Στο εσωτερικό του, μεταξύ άλλων, φωλιάζει κι ένα σπάνιο είδος κομματοειδών, που μεταλλάχθηκαν σε «πλοιοκτήτες». Τα εισαγωγικά οφείλονται στο γεγονός ότι πολλές φορές το κομματοειδές πρώτα εξασφάλιζε την επιδότηση για κάποια άγονη γραμμή και μετά αγόραζε πλοίο. Συνήθως δε το πλεούμενο ήταν «παλαίμαχο», δηλαδή, κατά τη ναυτική ορολογία, σαπάκι. Αίφνης –και για συγκεκριμένη περίπτωση– ο δήμαρχος Τήλου κατήγγειλε με επιστολή του στον πρωθυπουργό πως από τη μια πλευρά το υπερβολικό ύψος της επιδοτήσεως και από την άλλη η ευτελής τιμή του σκάφους συνέτειναν ώστε ο «πλοιοκτήτης» να κάνει απόσβεση του πλοίου, αποκομίζοντας και σημαντικά κέρδη, μέσα στους πρώτους 12 μήνες των… άγονων δρομολογίων του!
Αλήθεια, ποιες ανεκτίμητες υπηρεσίες μπορεί να προσέφεραν αυτά τα πράσινα ή τα μπλε κομματοειδή στους εκάστοτε πολιτικούς τους πάτρωνες, ώστε να τύχουν τέτοιας πλουσιοπάροχης ανταμοιβής; Περισσότερο εύλογο είναι να συμπεράνει κανείς ότι σ’ αυτό το οργιώδες φαγοπότι οι ομοτράπεζοι είναι πολλοί και «ομότιμοι», ώστε να μη διακρίνονται οικοδεσπότες και καλεσμένοι. Οτι σε κάθε περίπτωση οι συνδαιτυμόνες είναι ομόφρονες, μπιστικοί και αλληλέγγυοι. Οτι, τέλος, είναι τα ομοειδή προϊόντα, που παράγει επί τρεις 10ετίες ένα «σύστημα», το οποίο έχει πλέον εξελιχθεί σε απόστημα.
(από την Καθημερινή 12 Απρ. 2009)
Aνεμοδεικτης
Αγονη πολιτεία άγονες γραμμές
Tου Θανου Oικονομοπουλου
Οι τυπικοί «τίτλοι», οι λέξεις που επιλέγονται για να σημάνουν κάτι, σχεδόν πάντα αποκαλύπτουν αυτό που κρύβεται πίσω τους. Τη σωστή πολιτική, τον τρόπο που οι υπεύθυνοι ηγέτες αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της καθημερινότητας, τη διάθεση ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης, τη σοβαρότητα και τον πολιτισμό μιας πολιτείας με λίγα λόγια... Στις σκανδιναβικές και γενικότερα στις βορειοευρωπαϊκές παραθαλάσσιες χώρες, τα από το κράτος επιδοτούμενα δρομολόγια προς δυσπρόσιτα και απομακρυσμένα νησιά «χαμηλής κίνησης», τα αποκαλούν «γραμμές ζωής» και «γραμμές ανάπτυξης»! Εδώ σ’ εμάς, τη χώρα με την πιο ιστορική ναυτική παράδοση, τη χώρα με τα χιλιάδες νησιά (από τα οποία 150 κατοικούμενα!) και τις ατέλειωτες ακτές, αυτές τις γραμμές ζωής και ανάπτυξης τις ονομάζουμε... «άγονες γραμμές»! Και τις διαχειριζόμαστε ανάλογα...
«Αγονες», για τους κατοίκους των τόσων διάσπαρτων νησιών, που πασχίζουν να μείνουν στον τόπο τους και να τον ζωογονήσουν, αλλά και για τους τουρίστες που τα επισκέπτονται, και είναι και αυτοί πολύτιμοι ζωοδότες τους! Αγονες γι’ αυτούς και για την αντίληψη (και την πολιτική που εφαρμόζει...) της πολιτείας, πλην... γονιμότατες για τους επιτήδειους ακτοπλόους, συχνότατα προϊόντα του... κομματικού σωλήνα, όπως έχει φανεί τα τελευταία χρόνια και πανηγυρικά αποδείχθηκε και στη Βουλή, με αφορμή την περιβόητη «υπόθεση Παυλίδη».
Με «σαπάκια» (από αρμόδια χείλη η... «αποκάλυψη»!) εξυπηρετούνται αυτές οι γραμμές. Οποία... τιμή και σεβασμός για τους κατοίκους των νησιών, αλλά και τις εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες που επιλέγουν τα ελληνικά νησιά για τις διακοπές, από μια χώρα που γνωρίζει πως ο τουρισμός είναι η υπ’ αριθμόν 1 βαριά της βιομηχανία! Με σαπάκια, που το καλοκαίρι «μένουν» κάθε τρεις και λίγο καταταλαιπωρώντας τους επιβάτες τους και τον χειμώνα τις περισσότερες φορές δεν εκτελούν τα δρομολόγιά τους λόγω «βλάβης» (πραγματικής ή προσχηματικής...), αφήνοντας πολλά νησιά χωρίς σύνδεση, χωρίς τρόφιμα, χωρίς φάρμακα...
Οι κρατικές επιδοτήσεις των δρομολογίων (η συχνότητά τους προσδιορίζεται δεσμευτικά στις συμβάσεις που υπογράφονται μετά τον διαγωνισμό) καλύπτουν πλήρως το κόστος τους και φυσικά αφήνουν και περιθώριο κέρδους. Τα δρομολόγια πρέπει να εκτελούνται ακόμη και όταν δεν έχουν ούτε έναν επιβάτη – αυτό το νόημα έχει η επιδότηση. Τα εισιτήρια που θα κοπούν (πολλά την καλοκαιρινή περίοδο, λίγα τη χειμωνιάτικη) είναι το επιπλέον κέρδος του πλοιοκτήτη. Και... «κατά τύχη» οι δηλούμενες βλάβες των πλοίων εξαιτίας των οποίων μένουν απομονωμένα πολλά νησιά, αυξάνονται κατακόρυφα τους χειμωνιάτικους μήνες της μειωμένης αισθητικά επιβατικής κίνησης! Οι συνεχείς, τα τελευταία χρόνια, διαμαρτυρίες τοπικών αρχών και κατοίκων των νησιών, συχνά δυναμικές, δεν φαίνεται να προβληματίζουν σοβαρά κανέναν «αρμόδιο»...
Διαγωνισμοί διάτρητοι, με φωτογραφικές διατάξεις που «δείχνουν» πως στην πραγματικότητα έχει γίνει προεπιλογή αυτού που θα τους κερδίσει. Συγκεκριμένες οι επίσημες καταγγελίες που είχαν ως αποτέλεσμα (και αφού μεσολάβησε και η αποκάλυψη της υπόθεσης Μανούση - Παυλίδη...) δύο διαγωνισμοί πέρυσι να κηρυχθούν άγονοι και να επαναληφθούν – και με το «παράδοξο» μεταξύ πρώτης και δεύτερης προκήρυξης (Μάιος - Σεπτέμβριος 2008) οι επιδοτήσεις να εμφανίσουν αύξηση... 60%!
Επιδοτούμενες υπηρεσίες
Και όμως: παρά την... απογείωση των επιδοτήσεων (40 εκατ. ευρώ το 2004, 100 εκατ. ευρώ το 2009!), δεν σημειώθηκε η παραμικρή βελτίωση των παρεχομένων από αυτές υπηρεσιών, ούτε ως προς την κανονικότητα της εκτέλεσης των δρομολογίων, ούτε ως προς την ανανέωση του ακτοπλοϊκού στόλου για τις συγκεκριμένες γραμμές, ούτε ως προς την τιμολογιακή πολιτική των ναύλων που ακολουθούν οι εφοπλιστές. Στην Ευρώπη, τείνει να γίνει γενικής εφαρμογής η αρχή του «μεταφορικού ισοδύναμου», δηλαδή για ίδιες χιλιομετρικές αποστάσεις να υπάρχει το ίδιο εισιτήριο ανά επιβάτη και για τις χερσαίες και για τις θαλάσσιες μεταφορές – εδώ στη «νησιωτική Ελλάδα» δεν θα άξιζε να επιχειρηθεί, τουλάχιστον αν όχι το «ισοδύναμο», το «ανάλογο»;
Αδιαφανείς διαγωνισμοί και «τερτίπια» για τις επιδοτούμενες γραμμές, με αποτέλεσμα όλα τα τελευταία χρόνια να τις «εξασφαλίζουν» εφοπλιστές... κομματικού DNA, τα περισσότερα (και πάντως αυτά που εκτελούν τις «άγονες») πλοία των οποίων μετά δυσκολίας εξασφαλίζουν την έγκριση νηογνώμονα! «Επιδημία» επικαλούμενων «βλαβών» τούς μη «ενδιαφέροντος» από επιβατικής άποψης χειμωνιάτικους μήνες, με αμφιλεγόμενους ελέγχους διαπίστωσης του βάσιμου ή όχι της επίκλησης βλάβης. Και στο «κάδρο», θα πρέπει να μπουν και τα σε μεγάλο βαθμό (και παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει) προβληματικά λιμάνια των νησιών, που και τα ακτοπλοϊκά σκάφη ταλαιπωρούν με τους συνεχείς και «κλειστούς» ελιγμούς που επιχειρούν εισπλέοντας και αποπλέοντας, αλλά και καθιστούν, τον χειμώνα, λόγω «καιρού» την πρόσβαση...
Ωραίο... μήνυμα εκπέμπουμε ως σύγχρονη πολιτεία, και στους νησιώτες μας που τους υποχρεώνουμε να ζουν... μισό χρόνο κάθε χρόνο, και στους τουρίστες (που πασχίζουμε να προσελκύσουμε!) που στη μεγάλη τους πλειοψηφία έρχονται «για τα ελληνικά νησιά»! Αγονη πολιτεία, άγονες γραμμές..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου