Υπάρχει πλέον ελπίς;

Ονειρευτήκαμε μέσα στη χούντα μια κοινωνία Δημοκρατίας, Ελευθερίας, Ισονομίας, Κοινωνικής Δικαιοσύνης… Τριαντατέσσερα χρόνια μετά τι έχουμε απ’ όλα αυτά;
Ένα κακέκτυπο Δημοκρατίας κοινοβουλευτικό μεν αλλά με ολιγαρχική ανακυκλιόμενη δομή εξουσίας συγκεκριμένων ομάδων. Όπου εναλλάσσονται πρόσωπα από τη μια πολιτικά άσχετα, ανεπάγγελτοι συγγενείς και κουμπάροι χωρίς ικανότητες χωρίς εμπειρίες και γνώσεις στη διαστρωμάτωση της κοινωνίας και των προβλημάτων της, χωρίς όρεξη και πρωτοβουλία, χωρίς ενδιαφέρον για τη χώρα μας και τους ανθρώπους της, χωρίς προβληματισμό και άγχος για το μέλλον αυτού του τόπου, και από την άλλη πρόσωπα και ομάδες που φέρνουν την εξουσία στα μέτρα τους, υπηρετώντας τα συμφέροντα παράκεντρων εξουσίας (Σ.Ε.Β. - Τραπεζών -Καρτέλ - Οικογενειών) ενίοτε και αντικρουόμενα, εξαντλούμενοι στα «εγώ» και την εδραίωση της όποιας εξουσίας κατάφεραν να υφαρπάξουν με την προβολή, τη στήριξη, την προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε. και όχι μόνο, χωρίς να αναλαμβάνουν καμία απολύτως ευθύνη.
Ένα καθεστώς «μηχανισμό» της άρχουσας τάξης σχεδόν ρατσιστικό!! Aφού οι ληστές του δημοσίου χρήματος ατιμώρητοι - ελεύθεροι κατοικοεδρεύουν στις παρυφές αν όχι μέσα στα Υπουργεία, τους Δήμους, τις Νομαρχίες, τις Εφορίες, τις Πολεοδομίες, τα Νοσοκομεία, τα Δασαρχεία κλπ. ενώ τα παιδιά των φαναριών, των τσιγγάνικων καταυλισμών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων χωρίς μέριμνα και σχολεία, χωρίς υποδομές και κοινωνική πρόνοια βυθισμένα στο περιθώριο και την ανεργία, αργοπεθαίνουν στην δίνη των ναρκωτικών που τη διακίνησή τους «δεν μπορεί» να σταματήσει το κράτος. Οι αστυνομικές διευθύνσεις δεν μπορούν να μάθουν που, πως, και ποιοι κάνουν τη διακίνηση παρ’ όλο που γίνεται οργανωμένα και συστηματικά. Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης-Εσωτερικών- παραδίδει τους αστυνομικούς, ως «μπράβους-Φιλιπινέζες» των κρατούντων ή ροπαλοφόρους διώκτες φοιτητών-διαδηλωτών-εργαζομένων.
• Ασφαλώς και υπάρχουν παντού έντιμα πρόσωπα που όμως ως μειοψηφίες τίποτε δεν μπορούν να κάνουν εκτός από το να επιβεβαιώνουν τον κανόνα, παραχωρώντας ασυνείδητα άλλοθι στους υπεύθυνους της εθνικής κατρακύλας.
• Αγαπητοί φίλοι…της γενιάς του Πολυτεχνείου και όχι μόνο… είναι καιρός να αφήσουμε τις αναστολές, τις συγχύσεις, τις κόντρες, τους εγωισμούς, τη δυσπιστία, την αναμονή, την ηττοπάθεια, τις υπέρμετρες φιλοδοξίες και να αναζητήσουμε επειγόντως διέξοδο από κοινού με υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις - ομάδες - τάσεις - κινήσεις - ρεύματα - στελέχη κομμάτων. Να χτίσουμε ξανά ένα κίνημα από κάτω με αξιοκρατική δομή στελεχών και όργανα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τις κοινωνίας και να διαθέτουν πρόταση εξουσίας που να απεγκλωβίζει τις κοινωνικές δυνάμεις από τα αδιέξοδα και να δείχνει ξεκάθαρα νέους ορίζοντες στο λαό και τη χώρα. Να αναλύσουμε από την αρχή και σε βάθος την διαστρωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας, να ξαναβρούμε τις παραγωγικές δυνάμεις-στρώματα -τομε
Το πλήρες κείμενο στο Μανιτάρι του Βουνού