Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Ο δε παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι


Σε δύσκολη θέση φέρνει για άλλη μια φορά την κυβέρνηση ο Κ.Μητσοτάκης εκφράζοντας μαζί με τις ... ευχές του για το νέο έτος, που προβλέπει ιδιαιτέρως δύσκολο, έντονη ανησυχία για την ελληνική οικονομία.


Ενδεχομένως να χρειάζεται η βοήθεια των ξένων οργανισμών για τον προσδιορισμό του προβλήματος, λέει και προσθέτει ότι «τη δύσκολη αυτή ώρα πρέπει να δείξουμε όλοι υπευθυνότητα και αυτοσυγκράτηση».


Ακόμη, ασκώντας κριτική στις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ τονίζει ότι η κρίση που ξέσπασε θα μας υποχρεώσει να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα, αντιμετωπίζοντας τις συνέπειες των επιλογών μας, αφου επί δεκαετίες ζήσαμε δανειζόμενοι και αρνούμενοι τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.


Αναφορά έκανε και στα τελευταία επεισόδια που ακολούθησαν τη δολοφονία του παιδιού, τονίζοντας ότι πρέπει να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα ότι πρέπει να περιφρουρηθεί και να γίνει σεβαστή η δημοκρατική νομιμότητα, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να εγγυηθεί και αν υπάρξει ανάγκη να την επιβάλλει, όπως προβλέπει το Σύνταγμα.


«Δεκαετίες ζήσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας, δανειζόμενοι και καταδικάζοντας τις επόμενες γενιές, ενώ ταυτόχρονα με πείσμα αρνηθήκαμε τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες η σημερινή ευρωπαϊκή και παγκόσμια πραγματικότητα απαιτεί και τις οποίες εφάρμοσαν όλες οι άλλες χώρες της Ευρώπης. Υπό τις συνθήκες αυτές είναι φυσικό η βαριά διεθνής


οικονομική κρίση που ξέσπασε φέτος να μας προσγειώσει και να μας υποχρεώσει να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα», τόνισε, ο πρώην πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης, ο οποίος προσήλθε σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της Αθήνας για τα καθιερωμένα πρωτοχρονιάτικα ψώνια, αναφερόμενος στην οικονομία.


Ο κ. Μητσοτάκης συμπλήρωσε ακόμα ότι «τη δύσκολη αυτή ώρα πρέπει όλοι να δείξουμε υπευθυνότητα και αυτοσυγκράτηση και να προσπαθήσουμε με δημοκρατικό διάλογο να προσδιορίσουμε το πρόβλημα ενδεχομένως με τη βοήθεια ξένων διεθνών οργανισμών και να υλοποιήσουμε με όσο το δυνατόν ευρύτερη δυνατή συναίνεση τις πολιτικές και κυρίως τις μεταρρυθμίσεις που δεν μπορούν να περιμένουν ούτε μια ημέρα».
Ο πρώην πρωθυπουργός ανέφερε ακόμη ότι πρέπει να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα ότι πρέπει να περιφρουρηθεί και να γίνει σεβαστή η δημοκρατική νομιμότητα, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να εγγυηθεί και αν υπάρξει ανάγκη να την επιβάλλει, όπως προβλέπει το Σύνταγμα.

Ο κ. Μητσοτάκης είπε ακόμη ότι είναι απαράδεκτο μικρές μειοψηφίες να παραβιάζουν αδίστακτα και προκλητικά τη νομιμότητα και να ζημιώνουν τη νομοταγή πλειοψηφία που μένει ανυπεράσπιστη.

Πρέπει να καταστεί, σημείωσε, απόλυτα σαφές ότι όλοι και πάντοτε είναι υποχρεωμένοι να σέβονται το νόμο της δημοκρατίας, γιατί διαφορετικά δεν υπάρχει κοινωνική γαλήνη, οικονομική ανάπτυξη, δημοκρατία.

Εάν συμβούν όλα αυτά, είπε, είμαι βέβαιος ότι με κοινή προσπάθεια η χώρα μας θα μπει σε μια νέα περίοδο ανόδου και δημιουργίας.

Ο πρώην πρωθυπουργός κατέληξε, λέγοντας «εύχομαι το 2009 να είναι ο πρώτος χρόνος αυτής της νέας ελπιδοφόρου πορείας και εύχομαι σε όλους υγεία και ευτυχία για το νέο έτος».


Newsroom ΔΟΛ

Έλληνας ως την άκρη των δακτύλων, όπως ο Θεμιστοκλής και ο Καραϊσκάκης.




Τα απόρρητα αρχεία του βρετανικού Φόρεϊν Όφις για την Ελλάδα του 1978
Μεγάλο ενδιαφέρον για το ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα για τον αρχηγό του, Ανδρέα Παπανδρέου, επεδείκνυε το 1978 η βρετανική διπλωματία, όπως προκύπτει από τα αποχαρακτηρισθέντα εμπιστευτικά αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών, που αφορούν στην περίοδο πριν από 30 χρόνια.

Οι Βρετανοί διπλωμάτες της πρεσβείας στην Αθήνα και του Φόρεϊν Όφις στο Λονδίνο σημείωναν ότι η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1977, που το είχε φέρει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθιστούσε επιτακτική την ανάγκη δημιουργίας επαφών με το κόμμα και τον Παπανδρέου, έστω και αν επρόκειτο για έναν «απρόβλεπτο ατομιστή» ή έναν «πολιτικό χωρίς ηθικές αξίες», σύμφωνα με ορισμένα σχόλια.



Ο τότε Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα σερ Μπρούκς Ρίτσαρντς επιδιώκει και κλείνει συνάντηση με τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Κάστρι, όπου συνομιλούν για μια ώρα. Ακολούθως, σε εμπιστευτική του αναφορά γράφει για τον Ανδρέα Παπανδρέου:


«Σε αυτή τη φάση το κόμμα εξακολουθεί να είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, και ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι η πλέον ευφυής, λαμπρή αλλά και η πλέον διφορούμενη προσωπικότητα στην πολιτική σκηνή της σύγχρονης Ελλάδας. Παρά το γεγονός ότι έχει ζήσει την μισή ζωή του μέχρι σήμερα στην Αμερική παραμένει Έλληνας μέχρι τα άκρα των δαχτύλων του.


» Δεν νομίζω ότι μπορεί να θεωρείται σοσιαλιστής. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι όπως ο Θεμιστοκλής, ο οποίος αφού έσωσε την πόλη - κράτος της Αθήνας από τους Πέρσες, αυτομόλησε στον εχθρό ή όπως ο Καραϊσκάκης, ο οποίος στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου έλεγε: 'Όποτε θέλω είμαι άγγελος και όποτε θέλω είμαι διάβολος'. Στις αντικοινοτικές θέσεις που έχει ο Ανδρέας Παπανδρέου υπάρχουν περιθώρια για να κάνει διορθώσεις, αλλά η εχθρότητα που έχει εναντίον της Αμερικής και του ΝΑΤΟ είναι θεμελιώδης. Το όραμά του είναι για μια Ελλάδα αδέσμευτη, ουδέτερη που θα μπορεί να ζει με τις δικές της δυνατότητες και με τα πετροδολάρια του Καντάφι».


Ο Βρετανός πρέσβης επισημαίνει επίσης στην αναφορά του ότι στην ερώτησή του προς τον Ανδρέα Παπανδρέου πώς βλέπει την μελλοντική διάρθρωση του πολιτικού τοπίου στην Ελλάδα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απάντησε ότι δεν βλέπει να έχουν μέλλον τα κόμματα της ΕΔΗΚ και του ΚΚΕ εσωτερικού, τα περιφερειακά σοσιαλιστικά κόμματα. Για το ΚΚΕ εξωτερικού πρόβλεψε ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει το ποσοστό του 12%.


Ένα εμπιστευτικό έγγραφο της βρετανικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον αποκαλύπτει ότι στις αρχές του 1978 τους επισκέφθηκε ο ελληνικής καταγωγής πράκτορας της CIA Τζορτζ Φιδάς και τους ενημέρωσε για τις πληροφορίες που είχε και για τις εκτιμήσεις του σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Ο Τζορτζ Φιδάς είπε στους Βρετανούς επισήμους ότι δύο παράγοντες ανέβασαν τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1977: Η απήχηση του Ανδρέα Παπανδρέου στους αγρότες, οι οποίοι ήταν φοβισμένοι με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα γιατί είχαν δυσκολίες να πωλούν τα προϊόντα τους και η σχετικά μεγάλη αποχή η οποία ευνόησε τα αριστερά κόμματα.



Μεγάλη έκταση στα αρχεία αφιερώνεται στην επίσκεψη του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή στο Λονδίνο, όπου είχε συνάντηση με τον ομόλογό του, Τζέιμς Κάλαχαν, με σκοπό να ζητήσει την επίσπευση των διαδικασιών ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Οι Βρετανοί που τάσσονταν υπέρ της ελληνικής ένταξης χωρίς ωστόσο να βιάζονται, εξέταζαν επίσης σε βάθος τις ελληνοτουρκικές διαφορές. Μεγαλύτερη έμφαση δινόταν στις εξελίξεις στο Αιγαίο και στην προσπάθεια της Ελλάδας για τη δημιουργία ενός καθεστώτος ειδικής σχέσης με το ΝΑΤΟ, μετά την αποχώρησή της το ’74 από το στρατιωτικό σκέλος της συμμαχίας – ειδική σχέση στην οποία εναντιωνόταν η τουρκική κυβέρνηση του Μπουλέντ Ετσεβίτ.

Συχνές είναι επίσης οι αναφορές στις πρώτες ενδείξεις εσωκομματικών τριβών και διχόνοιας στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας, ενώ οι εκτιμήσεις συνέκλιναν στην περαιτέρω μείωση της επιρροής κομμάτων όπως η ΕΔΗΚ και το ΚΚΕ Εσωτερικών, περιορίζοντας τις επιλογές των κυβερνώντων Εργατικών στη Βρετανία για έναν συνομιλητή με παρόμοια ιδεολογία στην Ελλάδα. Εξεταζόταν επίσης το κατά πόσο το ΚΚΕ Εξωτερικού του Χαρίλαου Φλωράκη ήταν δυνατό να αποσπαστεί έστω και λίγο από τη γραμμή της Μόσχας ή να επανενωθεί με το ΚΚΕ Εσωτερικού.

Εντονότατη αποκαλύπτεται επίσης η κινητοποίηση της κυβέρνησης του Λονδίνου να πείσει την ελληνική κυβέρνηση για την αγορά σύγχρονων βρετανικών αρμάτων μάχης.

Το φαινόμενο ΠΑΣΟΚ και ο «οπορτουνιστής» αρχηγός με τα πολλά πρόσωπα

Σε μια προσπάθεια να οριστεί το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα που είχε πλέον την ψήφο του 25% των Ελλήνων, προς έκπληξη των Βρετανών Εργατικών που βρίσκονταν στην εξουσία, ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα σερ Μπρουκ Ρίτσαρντς το περιγράφει ως ένα «μη-δογματικό μαρξιστικό κόμμα που στοχεύει σε μια ειρηνική μεταμόρφωση μέσω σημαντικών διαρθρωτικών αλλαγών που θα διασφαλιστούν με ένα νέο Σύνταγμα». Η δημοτικότητα του κόμματος κατά τους Βρετανούς αυξανόταν συνεχώς και μόλις πέντε μήνες μετά τις εκλογές θα μπορούσε να εξασφαλίσει σε μια νέα εκλογική μάχη το 30% των ψήφων του εκλογικού σώματος, «αλλά όχι το 35% όπως υποστήριξε σε συνέντευξή του στους Νιου Γιορκ Τάιμς ο ηγέτης του». Η ενίσχυση αυτή αποδιδόταν εν μέρει στη διαίρεση της ΕΔΗΚ, καθώς όπως σημειώνεται «σε κανέναν Έλληνα δεν αρέσει να υποστηρίζει το χαμένο».

Σε έγγραφο που αναφέρεται σε εκτιμήσεις της αμερικανικής CIA για την επάνοδο στο πολιτικό προσκήνιο του Ανδρέα Παπανδρέου, τονίζεται ότι το ενδεχόμενο ανάδειξής του ως επικρατέστερου διαδόχου στην εξουσία του Καραμανλή είναι «ένας πιθανός λόγος για μια αντισυνταγματική κίνηση υποστηρικτών της άκρας δεξιάς». Πάντως σε πολλές εμπιστευτικές αναφορές προς το Φόρεϊν Όφις οι Βρετανοί διπλωμάτες στην Ελλάδα επικαλούνται κορυφαίους Έλληνες πολιτικούς που θεωρούν ότι ο φόβος μιας νέας στρατιωτικής κατάλυσης του πολιτεύματος είναι πολύ πιο περιορισμένος σε σχέση με το 1967 – αν και όχι ανύπαρκτος.

Mεταξύ των παραγόντων που συνετέλεσαν στην ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του ’77 σημειώνονται η αποχή και ο φόβος πολλών αγροτών από τις εξαγγελίες Καραμανλή περί ένταξης στην ΕΟΚ. Ο Παπανδρέου είχε κατορθώσει επίσης να εμφανιστεί πιο μετριοπαθής «περιορίζοντας τις χτυπητές μαρξιστικές θέσεις του προγράμματος του 1974», διατηρώντας ωστόσο παράλληλα την υποστήριξη πιο ριζοσπαστικών στοιχείων.

Στο ερώτημα τι θα ψήφιζε ένας οπαδός των Εργατικών αν μεταφερόταν στην Ελλάδα η απάντηση είναι «ξεκάθαρα ΠΑΣΟΚ», γράφει η βρετανική πρεσβεία, καθώς είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος του σοσιαλισμού στην Ελλάδα, αν και μακριά από το ευρωπαϊκό πρότυπο της σοσιαλδημοκρατίας. Αν και το κόμμα λειτουργεί υπό έναν «απρόβλεπτο ατομιστή», στην Ελλάδα οι προσωπικότητες υποκαθιστούν τα προγράμματα, σχολιάζεται χαρακτηριστικά.



Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

Τέσσερις πρωην Υπουργοί μιλούν εκ πείρας.

Τα δραματικά γεγονότα που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τον αναίτιο φόνο ενός δεκαπεντάχρονου μαθητή από σφαίρα αστυνομικού, αποτελούν την επιβεβαίωση της ανυπαρξίας μιας κυβέρνησης που υποσχέθηκε να «επανιδρύσει το κράτος» και το διέλυσε και το προοίμιο μιας γενικευμένης κοινωνικής έκρηξης που επέρχεται από τη συσσώρευση αδιεξόδων. Κομματισμός, αναξιοκρατία, διαφθορά και ατιμωρησία έχουν οδηγήσει τη χώρα σε τριπλή χρεοκοπία: οικονομική, πολιτική και ηθική. Ο φόνος ενός συμμαθητή τους ήταν η θρυαλλίδα που προκάλεσε την εξέγερση μιας γενιάς, που το παρόν την αγανακτεί και το μέλλον την τρομάζει.

Αναφέρομαι στο αυθόρμητο ξέσπασμα της οργής χιλιάδων μαθητών, σε ολόκληρη τη χώρα, που ξεχύθηκαν στους δρόμους, μόλις έγινε γνωστό το τραγικό γεγονός. Αυτή ήταν η αυθόρμητη, υγιής και ελπιδοφόρα -παρά τις όποιες ακρότητες- εξέγερση των νέων, όλων των κοινωνικών στρωμάτων, δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων, με τη συμπαράσταση πολλών γονιών. Πρόκειται για αντίδραση λυτρωτική και διεκδικητική. Οι νέοι εξεγείρονται για τα φαινόμενα σήψης και διαφθοράς που τους πνίγουν. Διεκδικούν το μέλλον και όχι το ζόφο που τους προετοιμάζουν πολιτικές ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων.

Δεν αναφέρομαι στις βιαιότητες, τις λεηλασίες, τις καταστροφές και τους εμπρησμούς που ακολούθησαν τη νύχτα με πρόσχημα το χαμό του μαθητή. Στόχος των δυνάμεων που τα προκάλεσαν δεν ήταν η διεκδίκηση μιας καλύτερης κοινωνίας, αλλά η εκδίκηση και η κατεδάφιση της υπάρχουσας.

Στον πυρήνα της γενικευμένης κρίσης συμπεριλαμβάνεται η χρεοκοπία της δημόσιας εκπαίδευσης. Ομως η σημερινή εξέγερση των νέων έχει βαθύτερα κοινωνικά αίτια και ευρύτερες διαστάσεις από τις κινητοποιήσεις στο χώρο της παιδείας, που βιώνουμε τα τελευταία είκοσι χρόνια. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα συνθλίβεται ανάμεσα στη διαπιστωμένη ανάγκη για βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις και στη λυσσαλέα αντίσταση στις αλλαγές. 

Ιδιοτελή συντεχνιακά συμφέροντα αγωνίζονται να μην διαταραχθεί το τέλμα, μέσα στο οποίο έχουν «βολευτεί». Το κομματικό σύστημα έχει μετατρέψει τα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια σε χώρο κομματικού ανταγωνισμού και άθλιας συναλλαγής. Οι καταλήψεις και οι κινητοποιήσεις, κατά κανόνα, αποφασίζονται και καθοδηγούνται από τα κόμματα και τις προσκείμενες σ' αυτά συνδικαλιστικές οργανώσεις και νεολαίες.

Οποιος υπουργός Παιδείας τόλμησε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά ηττήθηκε, καταβάλλοντας υψηλό προσωπικό τίμημα. 

Πραγματικοί όμως ηττημένοι είναι η δημόσια εκπαίδευση, η νεολαία και ολόκληρη η κοινωνία που πορεύεται σε ένα μέλλον που έχει ναρκοθετηθεί από την εκπαιδευτική υστέρηση και την έλλειψη οραμάτων και προτύπων. Η φωτιά που άναψε δεν πρόκειται να σβήσει με δακρύβρεκτες συγνώμες, επικοινωνιακά τεχνάσματα και αναμασημένες υποσχέσεις, που κανείς δεν πιστεύει ότι θα τηρηθούν. Είναι ώρα για μεγάλες και δύσκολες αποφάσεις. Είναι ώρα για ανασυγκρότηση και εξυγίανση του πολιτικού μας συστήματος που καταρρέει ανυποψίαστο στην αναξιοπιστία και την ανεπάρκεια, τη σήψη και τη διαφθορά.

Είναι ώρα για μια νέα Μεταπολίτευση.

Από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 28ης Δεκεμβρίου 2008

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Και ένα ανέκδοτο σήμερα που χιονίζει

Ένας παππούς 80 χρονών πάει στο γιατρό για γενικό τσεκάπ.
- Πώς αισθάνεστε;
- Ποτέ δεν ένιωσα καλύτερα. Είμαι παντρεμένος με μια 25χρονη, με την οποία περνάω θαυμάσια, και μάλιστα είναι και έγκυος. Μου ετοιμάζει παιδί.

Ο γιατρός τον κοιτάει για λίγα δευτερόλεπτα σκεπτικός.
- Να σας πω μια ιστορία. Ήταν ένας φίλος μου κυνηγός, ο οποίος καθώς έφευγε από... 

το σπίτι του, αντί να πάρει το όπλο του, πήρε κατά λάθος την ομπρέλα. Αφού περπατούσε για κάμποση ώρα στο δάσος, είδε μπροστά του ξαφνικά μια άγρια αρκούδα. Σηκώνει λοιπόν την ομπρέλα του και κάνει να πυροβολήσει και ξαφνικά η αρκούδα…. πέφτει κάτω νεκρή, τέζα!
- Αποκλείεται, φωνάζει ο παππούς, άλλος την πυροβόλησε.
- Α μπράβο ..!

(Αντιγραφή από το troktiko)

Ο μεγάλος θυμός δεν έρχεται από το πουθενά. Έχει ρίζες και αιτίες

Τού Δημήτρη Μαρωνίτη στο ΒΗΜΑ

Για να μη δημιουργούνται απορίες, επεξηγώ ότι το προκείμενο μονοτονικό γράφεται και αποστέλλεται για δημοσίευση στις 15 τρέχοντος, για να διαβαστεί στις 21. Είναι επομένως κατ΄ ανάγκην «οπισθοδρομικό»· όπως εξάλλου οπισθοδρομικό υπήρξε και το ιλιαδικό μονοτονικό της περασμένης Κυριακής. Αγνοώντας δυστυχώς τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον «ειδικό φρουρό» Επαμεινώνδα Καρκονέα και τον συνεργό του Βασίλη Σαραλιώτη, η οποία προκάλεσε πανελλήνιο πένθος, πανελλήνια οργή, πανελλήνιες εξεγέρσεις και πανελλήνιες βιαιοπραγίες. Επιμένω στο τετράγωνο «δολοφονία-πένθος-οργή-βιαιότητα», γιατί οι τέσσερις πλευρές του συνέχονται μεταξύ τους, και η όποια αποσύνδεσή τους είναι εκ του πονηρού. ΄Η για να το πω με τη συμπερασματική απόφαση του Αντώνη Καρακούση στο «Βήμα» του περασμένου Σαββάτου(13/12): «Ο μεγάλος θυμός δεν έρχεται από το πουθενά, έχει ρίζες και αιτίες. Αν δεν εξεταστούν και τώρα οι πηγές του, θα θεριέψει».

Η αναζήτηση πάντως των ριζικών αιτίων του οριακού αυτού κοινωνικού φαινομένου πρέπει ίσως να αρχίσει με τον νηφάλιο έλεγχο των σχετικών ονομάτων και ονομασιών. Το επίτιτλο τρίγωνο «κράτος-παρακράτος-οργή» σ΄ αυτόν τον αναγκαίο έλεγχο παραπέμπει.

Ξεκινώ με τον μεσαίον όρο της «αγίας τριάδας»: το παρακράτος. Το οποίο περιέργως στις μέρες μας έχει γλωσσικά καταποντιστεί, ενώ τη θέση του την έχουν καταλάβει ως διάδοχοι οι κουκουλοφόροι. Η αρχική σημασία αυτής της λέξης (όπου περισσεύουν τα ο και τα ου ) προέκυψε από διαβόητες ληστρικές επιδόσεις, που γνώρισαν μάλιστα και κινηματογραφική δόξα. Ξαφνικά ωστόσο η ίδια λέξη έγινε στα μεταπολιτευτικά χρόνια σήμα ασύλληπτων αναρχικών φορέων με αντιεξουσιαστικό μητρώο και καταστροφικό μένος. Ως αντίπαλο δέος προέκυψαν τα συντομογραφικά ΜΑΤ, η απειλητική εξάρτηση των οποίων θυμίζει περιέργως την ευτελέστερη σκευή των κουκουλοφόρων: περίφρακτο κράνος αντί της μίζερης κουκούλας· ρόπαλα, λοστοί, ασπίδες, καπνογόνα, όπλα κτλ. αντί λίθων, πλίνθων, ξύλων, αυτοσχέδιων μολότωφ κτλ. Η εξωτερική αυτή αναλογία έχει, πιστεύω, αυτόνομο και ετερόνομο ενδιαφέρον. Κυρίως ως προς το ζητούμενο του παραλειπόμενου στις μέρες μας παρακράτους, που δήθεν εξέλιπε. Θα επιμείνω.

Η νεότευκτη στα γράμματά μας λέξη «παρακράτος» (αθησαύριστη, όσο βλέπω, στα περισσότερα λεξικά), βρίσκει πιστεύω το ακριβέστερο (και εντιμότερο) ερμήνευμά της στο επίτομο νεοελληνικό Λεξικό του Κριαρά, από όπου αντιγράφω: «οργανωμένο σύνολο ανθρώπων που δρα παράνομα, συνήθως με την ανοχή του κράτους». Που πάει να πει ότι το παρακράτος αποτελεί εκτόπλασμα του κράτους. Στον βαθμό λοιπόν που οι σημερινοί κουκουλοφόροι κρίνονται, λόγω των πράξεων και των συνθημάτων τους, ενμέρει ή ενόλω, παρακρατικοί, φαίνεται να έχουν, λανθάνουσα έστω, συνάφεια με το κρατικό παρακράτος. Θα έλεγα: εκλεκτική συγγένεια, όπου το πάνω χέρι όμως το έχει το ισχυρότερο κράτος. Αυτό επινοεί, οργανώνει και διαθέτει το ωφέλιμο για την εξουσία και την ασφάλειά της κρατικό παρακράτος, προκειμένου να αντιμετωπίσει το, υποθετικό ή πραγματικό, αντικρατικό παρακράτος, με το οποίο ωστόσο κρυφίως συνεργάζεται. Σ΄ αυτόν τον παρακρατικό μηχανισμό του κράτους φαίνεται να ανήκει ο σεσημασμένος «ειδικός φρουρός» Επαμεινώνδας Καρκονέας, με δεξί του χέρι τον Βασίλη Σαραλιώτη.

Πρόσφορο πάντως και συμβολικό πεδίο τής, συμφωνημένης από τις δύο πλευρές, αναμέτρησης στα μεταπολιτευτικά χρόνια ανάμεσα στο κρατικό και στο αντικρατικό παρακράτος είναι και παραμένουν τα Εξάρχεια. Εξ ου και η δημοσιευμένη ήδη στον ημερήσιο Τύπο πρόκληση του δολοφονικού νταή: «Εσείς, ρε, θα μας διώξετε από τα Εξάρχεια;» Προς το παρόν αυτά. Υπολείπεται σύντομο σημασιολογικό σχόλιο περί οργής, για την οποία πολλά λέγονται, γράφονται, ακούγονται και προβάλλονται, χωρίς όμως να ορίζεται το διπλό δυναμικό της: θετικό και αντιθετικό.

 

Αφήνοντας στην άκρη τις θρησκευτικές και τελετουργικές σημασίες και χρήσεις της οργής στην ελληνική αρχαιότητα, θυμίζω ότι η «κοσμική» της σημασία, από τότε έως σήμερα, δηλώνει έκρηξη ασυγκράτητου θυμού, που εκφράζεται τόσο με φωνητική όσο και με σωματική βιαιότητα. Με τους όρους αυτούς είναι ακατανόητη, αν όχι υποκριτική, η αποδοχή της οργής ως πολιτικής ευαισθησίας και αντίδρασης στα εξοργιστικά γεγονότα των τελευταίων ημερών, χωρίς όμως τα βιαιότερα συμπτώματα της, τα οποία αδιακρίτως και ασυζητητί καταγγέλλονται. Τούτο δεν σημαίνει βέβαια έγκριση της ανεξέλεγκτης βίας, αλλά υποχρέωση να εξεταστεί καταρχήν το σημασιολογικό και πραγματολογικό στίγμα της οργής· άλλως ας την απορρίψουμε ως λέξη-κλειδί, ψάχνοντας για άλλον βολικότερο και λιγότερο οδυνηρό όρο. Και τα δύο πάντως δεν γίνονται, κατά τη γνωστή παροιμία που μιλά για το ασυμβίβαστο της σωστής πίττας και του χορτάτου σκύλου.

 

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Ου γαρ εισίν αι βουλαί μου ώσπερ αι βουλαί υμών, ουδ' ώσπερ αι οδοί υμών αι οδοί μου.

Το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου έχει ως εξής:

""Λόγος, ο Πατρί ομοούσιος υπάρχων, εκ παρθενικών φυραθείς αγνών αιμάτων, ....γεννάται εν σπηλαίω, έκπληξις!" (Δοξαστικό Αίνων 21ης Δεκεμβρίου)

Όλα όσα συνδέονται με την εορτή των Χριστουγέννων εκπλήττουν. Ο απρόσιτος και απερινόητος "Λόγος, ο Πατρί ομοούσιος", "υιός ανθρώπου" γίνεται, για να οδηγήσει τελικά τον άνθρωπο σε ύψος εκπληκτικό: τη θέωση. Ο Υιός του Θεού, προσλαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση, ίνα τη της θεότητος κοινωνία συναποθεωθή το ανθρώπινον" (Αγ. Γρηγόριος Νύσσης), προσέδωσε εκπληκτική αξία στο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο, όπου γης. Ανύψωσε τον άνθρωπο ασυγκρίτως ψηλότερα απο όσο έχει προσπαθήσει οποιαδήποτε αθεϊστική πρόταση η ουμανιστική θεωρία.

Το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός συντελείται με τρόπο εκπληκτικό: Η Παρθένος Μητέρα μετά τη Γέννηση εσπαργάνωσεων αυτπόν και ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη, διότι ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι" (Λούκ. 2:7). Αυτός που έρχεται για να οδηγήσει το ανθρώπινο γένος στη σωτηρία, "γεννάται εν σπηλαίω" αρνούμενος κάθε μορφή εγκόσμιου μεγαλείου, περιφρονεί τη χλιδή, συμμερίζεται απο την πρώτη στιγμή τη ζωή των απλών ανθρώπων, των ταπεινών και φτωχών, δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού της γης.

Συγχρόνως όμως, οι Ευαγγελιστές αποκαλύπτουν μια άλλη εκπληκτική παρουσία. Χορούς αγγέλων που αναγγέλλουν το "Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". Έκπληξη αργότερα προκαλεί η προσκύνηση των σοφών απο την Ανατολή και η παρανοϊκή μανία τη Ηρώδου, που ζητεί να εξολοθρεύσει το Θείο βρέφος, ως μελλοντικό του αντίπαλο. Η υμνολογία της Εκκλησίας μας αναδεικνύει το καταπληκτικό γεγονός: "Λόγος, ο Πατρί ομοούσιος υπάρχων, εκ παρεθνικών φυραθείς αγνών αιμάτων, (αφού συνελήφθη στη μήτρα της Παρθένου),... γεννάται εν σπηλαίω έκπληξις!". Ο αιώνιος Υιός του Θεού έρχεται στον εγκόσμιο χρόνο με τρόπο πρωτόγνωρο, σιωπηλά και λιτά.

Το συγκλονιστικό γεγονός που άλλαξε τον ρου της ιστορίας του κόσμου συντελείται αθόρυβα, μακρυά απο τα κέντρα πολιτικών ή στρατιωτικών αποφάσεων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που πίστευαν ότι ρυθμίζουν την τύχη της οικουμένης μακρυά απο τα οικονομικά και εμπορικά περιβάλλοντα, μακρυά απο τους φιλοσοφικούς ή θρησκευτικούς κύκλους του τότε κόσμου, που νόμιζαν ότι γνωρίζουν τους νόμους της φύσεως ή τους νόμους του Θεού. "Ού γάρ είσιν αι βουλαί μου ώσπερ αι βουλαί υμών, ούδ' ώσπερ αι οδοί υμών αι οδοί μου, λέγει Κύριος" (Ησ.55:8), είχε υπογραμμίσει ο προφήτης Ησαΐας.

Όλα όσα σχετίζονται με τον Ιησού Χριστό, εκ πρώτης όψεως, αποτελούν πρόκληση για την κοινή λογική. Συχνά την ανατρέπουν. Τελικά όμως προεκτείνουν τον ορίζοντά της. Ενέχουν μια αστείρευτην δυναμική, μια δημιουργική ενέργεια. Όσοι γνώρισαν τον Χριστό, όσοι Τον πίστεψαν και συνδέθηκαν αγαπητικά μαζί Του, διαπιστώνουν και βιώνουν ότι ο Τριαδικός Θεός, τον οποίον αποκάλυψε ο Ιησούς, δεν είναι κάποια στατική πληκτική, απρόσωπη, "ανώτερη δύναμη", αλλά ο ζωντανός Θεός της αγάπης, ο Θεός των εκπλήξεων. Αθόρυβα, ανοίγει νέους ορίζοντες εκεί που όλα φαίνονται κλειστά και χωρίς ελπίδα. Επεμβαίνει με τρόπους απροσδόκητους στην πορεία της ανθρωπότητος, της κοινότητος στην οποία ανήκουμε, καθώς και στον προσωπικό μας βίο. Δίνει στη ζωή μας απρόσμενες λύσεις σε αδιέξοδα. Η ελπίδα που προσφέρει αυτή η αλήθεια στις δοκιμασίες μας στηρίζει και μας ανανεώνει. Η αγάπη που μεταγγίζει, η έξοδος δηλαδή απο το εγώ μας για τη συνάντηση του άλλου, συνοδεύεται απο εσωτερική χαρά και ειρήνη. Η "εν Χριστώ" ζωή είναι γεμάτη θαυμαστές εμπειρίες. Πρόκειται για συνεχή πνευματική μεταμόρφωση.

Οι τρόποι όμως με τους οποίους πανηγυρίζουμε στον καιρό μας τα Χριστούγεννα αποτελούν, αντίθετα, μια θλιβερή έκπληξη. Στη θέση της λιτότητας και της ταπεινώσεως, δεσπόζει η χλιδή, η επίδειξη, η πλεονεξία, ο πόθος και η προβολή του υλικού πλούτου, ο φανταχτερός ευδαιμονισμός, η υποτίμηση και περιφρόνηση των πνευματικών αγαθών.

Αυτή μάλιστα την εποχή, αναστατώνει την οικουμένη μια άλλη δυσάρεστη έκπληξη: "Η κατάρρευση της οικονομίας. Η στρεβλή οικονομική δραστηριότητα, που λατρεύει το κέρδος, περιφρονεί τον άνθρωπο και λεηλατεί την κτίση, οδήγησαν στη γνωστή παγκόσμια οικονομική κρίση, που σαν φοβερός κυκλώνας απειλεί τις περισσότερες χώρες, αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες. Κυρίως όμως καταλήγει σε νέα ταλαιπωρία των εκατομμυρίων φτωχών και απλών ανθρώπων.

Οι προτάσεις για την άμεση διέξοδο απο την κρίση πολλές και αξιέπαινες. Αλλά μακροπρόθεσμα, η γενικότερη δοκιμασία που περνά η ανθρωπότητα απαιτεί ριζικότερες αλλαγές. Ο αιώνιος Λόγος του Θεού, του οποίου τη Σάρκωση εορτάζουμε, δείχνει διαχρονικά την κατεύθυνση: Λιτότητα και εγκράτεια στην προσωπική ζωή. Περισσότερη αλληλεγγύη, γνησιότερη αγάπη. Αληθινό σεβασμό στην αξιοπρέπεια του κάθε ανθρωπίνου προσώπου, όπου και σε όποιες συνθήκες και αν γεννήθηκε. Διότι μετέχει στην ανθρώπινη φύση την οποία προσέλαβε και ανύψωσε ο Υιός του Θεού. Αυτή η μορφή βιοτής ανακαινίζει τη ζωή και την πλουτίζει πνευματικά, χαρίζοντάς της μοναδική ομορφιά. Και τελικά, στηρίζει την κοινωνική δικαιοσύνη και διαμορφώνει τον αληθινό πολιτισμό.

Ας γιορτάσουμε την έλευση του Λυτρωτού και ας φανερώσουμε την αφοσίωση και την πιστότητά μας σ' ΑΥτόν, με μια αντίσταση ποιότητας στην κρατούσα νοοτροπία πλεονεξίας, βίας, σκληροκαρδίας και καταχρήσεως του φυσικού περιβάλλοντος. Αυτές έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα στη νεοειδωλολατρία του χρήματος, του αθέμιτου πλουτισμού. Ο σύγχρονος άνθρωπος, τοποθετώντας στο περιθώριο τον Λόγο το Θεού και περιφρονώντας τον Θεάνθρωπο, κατέληξε στον υπάνθρωπο. Όσοι πονούμε για ουσιαστική ανύψωση της κοινωνίας καλούμεθα να αντισταθούμε στη νοοτροπία αυτή, απ' όπου και αν προέρχεται, απο όποιους και αν συντηρείται.

Ο ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού της σοφίας και της αγάπης ας κατευθύνει καθημερινά τη ζωή μας, γεμίζοντάς την αισιοδοξία και χαρά και στις γιορτινές αυτές μέρες και σ' όλο τον ερχόμενο χρόνο. Ευλογημένα Χριστούγεννα".

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Τι κομένο, τι καμένο;


Στην πλατεία μεσ' το κέντρο φύτρωσε καινούργιο δέντρο

Μετά των ποιμένων και μάγων εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας.

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Πρόσωπα του 2008


Αναδημοσίευση από το blog του Φάνη Ξημεράκη Σατυρίζοντας την επικαιρότητα

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008